Zez dzieci. O tym powinien wiedzieć każdy rodzic malucha

Pediatrzy uspokajają i mówią, że noworodek ma prawo lekko zezować. Czy rzeczywiście? Jakie objawy powinny zaniepokoić rodziców? Czy zeza można dostać w prezencie od rodziców albo dziecków? O tym wszystkim rozmawiam z doktor Grażyną Wiland*

Czy rzeczywiście zezem u noworodków nie ma się co przejmować, bo "wyrosną" z tego?

Nie. Jeżeli rodzice mają podejrzenie , że dziecko zezuje, powinni udać się z nim do lekarza, niezależnie od wieku. Zez wpływa niekorzystnie na rozwój układu wzrokowego, im wcześniej wystąpi, tym większe są później zaburzenia prawidłowego widzenia - dlatego leczenie powinno być jak najszybsze. O zezie mówimy, gdy oczy nie są ustawione równolegle. W zależności od kierunku "uciekania oka" wyróżniamy zeza zbieżnego (oko ucieka do nosa), zeza rozbieżnego (oko ucieka do skroni), zeza pionowego (oko ucieka ku górze lub dołowi). Jest też zez pozorny - w tej postaci oczy ustawione są prawidłowo, ale cechy anatomiczne, np. szeroka nasada nosa, obecność wyraźnej zmarszczki nakątnej sugerują wadę. W zależności od czasu wystąpienia wyróżniamy z kolei zeza wrodzonego, który ujawnia się w pierwszych sześciu miesiącach oraz zeza nabytego, który zaczyna być widoczny około 2. roku życia. To najczęstsza postać.

Co powinno zaniepokoić opiekunów?

Objawy niepokojące to nierównoległe ustawienie oczu. U okulisty powinniśmy się stawić także wtedy, gdy mamy podejrzenie, że dziecko słabo widzi - nie wodzi za zabawkami, nie jest zainteresowane oglądaniem książeczek , a gdy jest starsze, ogląda bajki z małej odległości i w nowym pomieszczeniu czuje się niepewnie.

CZYTAJ TEŻ: Meningokoki zbierają śmiertelne żniwo. Rozpoznanie tego objawu może uratować życie!

Czy zez to kwestia genów?

Tło genetyczne ma duże znaczenie - u 77 % pacjentów z zezem akomodacyjnym, czyli najczęstszą postacią zeza , w rodzinie występuje taka wada. U krewnych pierwszego stopnia częstość występowania zeza zbieżnego wynosi 23%, co tłumaczy konieczność badania rodzeństwa dziecka zezującego.

Leczenie jest bolesne dla dziecka?

Najtrudniejsze jest leczenie niedowidzenia, które polega na zasłonięciu oka dobrze widzącego, by oko słabowidzące "zmusić do patrzenia". Dziecko broni się przed tym, nie chce tego robić . I tutaj duża rola rodziców w pracy z dzieckiem, dziecku należy poświęcić więcej czasu - szczególnie w pierwszym okresie leczenia gdy dziecko słabo widzi odsłoniętym okiem.

ZOBACZ KONIECZNIE: Bolesne ząbkowanie. Jak pomóc malcowi (i sobie) przejść przez ten trudny czas

Do czego może doprowadzić nieleczony zez?

Na przykład do niskiej ostrości widzenia w jednym lub obu oczach. Warto zauważyć, że brak prawidłowego obuocznego widzenia wyklucza w wykonywania niektórych zawodów. Poza tym niezwykle ważny jest aspekt estetyczny - szczególnie, gdy pacjenci są nastolatkami.

*Grażyna Wiland pracuje w  M-MED Centrum Okulistycznym we Wrocławiu